Nikotínbölið

Þegar ég hætti að reykja síðasta sumar notaði ég bæði nikótínplástur og tyggjó því ég hélt ég myndi aldrei meika að vera allan daginn vinnandi uppá fjöllum í miðju hvergilandi án rettunnar minnar góðu. Svenni hætti líka og saman jöpluðum við á gúmmíi í pásum í staðinn fyrir hinn venjulega smók sem var eina ánægja okkar eftir nokkurra tíma brölt törn í þúfum og hrauni. Svenni féll síðan og strompaði fyrir framan mig nokkrum dögum síðar, en ég entist og japlaði á stráum og át fiskbúðing og ferskjur. Ég entist í 12 daga.

Núna ákvað ég að hætta bara án þess að nota nokkurt hjálpartæki til þess og ég hef gert merkilega uppgötvun...sem er að sjálfsögðu ekki baun merkileg ef maður spáir í hana; Ef maður notar plástur og tyggjó fær líkaminn reglulega nikótín og kallar því alltaf á sinn skammt á hverjum degi. Maður heldur líkamanum í rauninni húkkt á nikótíninu. En ef maður bara þraukar fyrstu tvo þrjá dagana alveg nikotínlaus, þá hættir líkaminn að kalla á þetta! Svo ef einhver þarna úti er á leið að hætta að reykja ráðlegg ég honum að sýna (óendanlega mikinn) styrk og þrautseigju og halda þessa fyrstu daga út án nikótíns!

(Ekki það að mig langi ekki í sígarettu ennþá og falli ef til vill ... finn bara mun á þessum tveimur aðferðum.)