Nostradamus

Dreymdi mig ekki í gærnótt gos í Krøflu og thar á eftir á Bláfjøllum. Ussu suss, er madur ordinn geggjadur??

Draumar og vitranir Íslendinga

Ljóst er að áhugi Íslendinga á huliðsheimi manns og náttúru hefur ævinlega verið mikill. Veruleikinn hefur reynst mörgum vandráðnari en svo að hugsunargrundvöllur efnishyggjunnar dugi ævinlega til skilnings. Á undanförnum árum hefur þess gætt í auknum mæli að fólk skýri frá dulsýnum sínum og annarri sálrænni reynslu. Þar hefur margt borið á góma, bæði margþætt og sérstætt, og ýmislegt sem er þess verðugt að um það verði ritað lengra mál en hér er gert. Könnun meðal Íslendinga sem búa yfir skyggnigáfu leiddi í ljós að þeir höfðu haft draumfarir sem bentu í sömu átt.

Draumspakur maður og dulskyggn fékk ákveðnar upplýsingar í draumi:


Farið var með hann í flugferð yfir svæðið næst höfuðborginni. Honum var sagt, að þáverandi tímatal væri 2020 og honum voru sýndar breytingarnar, sem orðnar voru. Hið helsta úr lýsingunni var það, að Hafnarfjörður var kominn undir hraun að miklu leyti. Byggðin á Seltjarnarnesinu öllu var eydd og gamli miðbær Reykjavíkur sokkinn í sæ. Þéttasta byggðin átti hins vegar að vera komin í Mosfellsdalinn.

Annar maður varð fyrir svipaðri reynslu í draumsvefni. Hann segir svo frá:

Draumurinn var á þá lund, að ég þóttist sjá landabréf af Íslandi, sem var svarthvítt og flatt að öðru leyti en því, að Reykjanesið var marglitt og upphleypt eins og plastkortin líta út. Þetta var reyndar í fyrsta sinn, að ég sá upphleypt kort, þ.e. í draumnum. Mörkin milli litaða svæðisins og þess svarthvíta á kortinu voru lína sem lá í suðvestur-norðaustur og lá nokkurn veginn með Kleifarvatni endilöngu og síðan í norður í átt til Straumsvíkur. Eftir því, sem ég heyrði fleiri frásagnir af draumum varðandi þetta mál allt, þýddi ég drauminn á þann veg, að Reykjanesið muni klofna frá meginhluta landsins í stórbrotnum náttúruhamförum.

Sami maður segir að atburðarásin verði þannig:

Eftir Vestmannaeyjagosið verður gos í Kröflu. Þar á eftir verður svo Suðurlandsskjálfti og Kötlugos. Nokkru síðar verður gos í Bláfjöllum.
Kona sem er sjáandi sá Reykjavík og nágrenni í framtíðarsýn. Henni virtist Reykjanesið hafði orðið fyrir stórfelldri jarðfræðilegri röskun. Hún segist ekki geta fullyrt hvenær þessu vindur fram, né hvort breytingarnar gerist með snöggum hætti eða smám saman. Frásögn hennar er þannig:


Stór hluti Reykjavíkur er kominn undir sjó. Öskjuhlíðin og Langholtið eru óbyggðar eyjar. Valhúsahæðin og ýmsir aðrir staðir standa líkt og sker upp úr sjónum. Það er byggð í útjaðri Breiðholts, en þó fyrst og fremst við Úlfarsfell, upp Mosfellsdalinn og meðfram Kjalarnesinu.

Ég sé að það hafa orðið miklar jarðhræringar og eldsumbrot á Bláfjallasvæðinu. Það leggur hraunstraum niður Elliðaárdalinn. Hafnarfjörður er í eyði og Grindavík hefur horfið með öllu. Það er engu líkara en að Reykjanesið hafi færst til í gífurlegum náttúruhamförum.

Ung kona sem er berdreymin og hefur orðið fyrir margvíslegum sálrænum viðburðum segir frá reynslu sinni á þennan veg:

Þegar ég var á barnsaldri fór ég stundum "út úr líkamanum", bæði í svefni og vöku. Ég var þá oft komin upp undir loft og sá sjálfa mig liggjandi í rúminu. Ég gat svifið um á alla vegu, rétt eins og fugl, og séð það sem fyrir bar. Þessu fylgdi mjög ánægjuleg tilfinning og gerði ég þetta oft mér til dægrastyttingar. Ég ferðaðist stundum um allt húsið og gat fylgst með því sem foreldrar mínir voru að gera og segja í öðru herbergi og sagt þeim síðar frá því í smáatriðum. Þau trúðu mér þó ekki, töldu mig ljúga eða ásökuðu mig fyrir að hafa legið á hleri og njósnað um sig. Áður en Vestmanneyjagosið varð dreymdi mig það í þrjár nætur samfellt. Síðustu nóttina sá ég hvernig fólkið flúði í átt að bryggjunni og þegar ég vaknaði um morguninn leið mér vel því ég vissi að enginn hafði farist. Skömmu síðar fór ég í ferð um landið og var þá bent á þá staði þar sem yrðu eldsumbrot. Ég vissi að eftir Vestmannaeyjagosið yrði gos í Kröflu og því næst í Heklu. Þá verður einnig mikið eldgos nálægt Reykjavík. Rúmlega tvítug bjó ég í Efra-Breiðholti og dreymdi mig þá þennan draum. Mér fannst ég rísa úr rúmi mínu og ganga fram í stofu, að stofuglugganum. Þá sá ég sjón sem ég gleymi ekki á meðan ég lifi. Ég sá fólk flýja skelfingu lostið í átt að Mosfellssveit. Í áttina að Hafnarfirði var eldur og óhugnanlegur reykjarmökkur, sem færðist nær með braki og brestum. Vegna þess að flest af því sem mig hefur dreymt um framtíðina hefur komið fram varð ég mjög óttaslegin vegna þessa draums. Í margar vikur á eftir hafði ég alltaf til taks það allra nauðsynlegasta, ef til þess kæmi að ég þyrfti að flýja. Í nóvember 1987 dreymdi mig aftur Reykjavíkurgosið. Í Elliðaám sá ég glóandi hraunstraum. Þetta gerist að nóttu til og án nokkurs fyrirvara. Rafmagnið fer af og ég skynjaði hvernig undarleg og óþægileg lykt mengaði andrúmsloftið. Margir verða að flýja heimili sín. Mér finnst vera stutt í þennan atburð.

Mig hefur einnig dreymt draum sem bendir til þess að landinu okkar verði stjórnað af útlendingum í trássi við vilja þjóðarinnar. Þegar það verður mun fólk lifa saman í litlum hópum og grafa sér byrgi til þess að verjast hættu sem berst með vindinum. Það verður starfandi skipulögð andspyrnuhreyfing þó að flestir sætti sig við ríkjandi ástand.

Kíkid á síduna hérna